Mijn ouder is de beste
Zaterdag 16 juni was het zo ver. De eerste editie van “mijn ouder is de beste”. De verse, net geïnstalleerde jeugdcommissie, had het plan opgevat om de ouders die altijd langs de kant zitten eens lekker te laten sporten samen met hun eigen zoon of dochter. Om 8 uur waren we paraat, de eerste druppels koffie liepen uit de machine, de pionnen werden klaar gezet en de laatste puntjes op de I ook. Nog even zitten op het plastic terras en de eerste ouders en kinderen stroomden binnen. Zoals verwacht een lichtelijke chaos maar met de zon op het bolleke en een heerlijk muziekje zou alles goed komen. En dat was ook zo.
Niels opende het bal door ruim 130 mensen in beweging te brengen op muziek. Ongelooflijk. Dit hadden we nooit mogen dromen. Zo veel mensen en zo actief. Echt fantastisch. Handjes in de lucht, benen omhoog en gaan met die banaan. Alles is zo veel mooier als iedereen beweegt. Na de warming-up mocht elk groepje naar de startpion van de estafette. Voor de kinderen die dat doen bij de Athletic Champs was het een makkie. Zij stonden ook vooraan zodat de ouders konden afkijken hoe het zou moeten. En….. start. De rode kopjes, werden roder en roder. De shirts natter en natter. Als fanatisme een naam heeft gekregen dan was het wel tijdens de estafette. Niet normaal. Iedereen ging als een banaan tekeer op het veld. De tijden verschilden niet zo veel van elkaar. Maar de verschillen waren er wel.
Daarna kon er gestart worden met de onderdelen, slingeren, stoten, pendelestafette, beerpong en stapelen. En natuurlijk pauze. Dat laatste was voor de meeste teams echt wel even nodig. Als toeschouwer en sirene van het toernooi was ik best onder de indruk van de ouders. Het is duidelijk dat de kinderen het sporten van geen vreemde hebben. Er werd serieus geslingerd tot ver over de helft van het meetlint en soms ook wat achter het meetlint. (te laat los gelaten). Iedereen ging als een speer over de horden en er waren geen valpartijen. Dit in tegenstelling tot de laatste thuis Champs-wedstrijd. Het stuiteren van de ballen verliep ondanks de slappe ballen prima. Stoten bleek een makkie voor iedereen.
De ochtend eindigde met een rondje om de baan voor alle teams. De laatste loper van het team die, zouden we tellen. Tenminste, dat hadden we vooraf bedacht. Het aftellen begon en de lange sprint daarna. Voor de meeste was 400 meter wat ver. Toch liep iedereen hem uit. Het was duidelijk wie er als eerste zou eindigen, zelfs toen hij het laatste stuk achterwaarts liep. Maar was zijn team ook als eerste over de finish?. Het was onnavolgbaar, te veel geluid, te veel chaos en de marges te klein. Uiteindelijk heb ik alleen team 5 gehoord. Zij riepen boven de chaos uit.
De 400 meter loop, gaf de tellende pupillentrainers de ruimte alle uitslagen te verwerken en tot een eindscore te komen. Het gaf de BBQ koning en zijn assistente de ruimte de hamburgers bruin te bakken.
Met een hamburger, een ijsje of wat drinken in de hand liep de spanning op. Uiteindelijk won team 9 met Renzo, Yorick, Yannis, Annabel en Madelief samen met hun ouders het toernooi. Grote klasse!!
Langs deze weg willen wij alle mensen die geholpen hebben tijdens het toernooi, de mensen die spontaan een stopwatch in de hand namen, hielpen met klaar zetten, opruimen, de kantine wilde bemannen, de burgerbakker, de supporters waaronder de oma van Viktor en Sophia, bedanken voor de hulp. Want zonder al die handen was het ons niet gelukt. En natuurlijk alle vaders en moeders die met de sportiviteit een geweldige sfeer hebben neergezet.
De jeugd commissie,
Elise, Jolanda, Kai, Liliane, Eveline en Arjan
- Als er iemand is die spierpijn heeft over gehouden aan het toernooi, zijn wij erg jaloers. Je hebt zo maar twee dagen mogen genieten van een gezellig toernooi.
