Een mooi zonnetje scheen over het korte gras van het atletiekveld, de trainers waren bezig de onderdelen klaar te zetten en de eerste kinderen kwamen binnen druppelen. Kinderen met bergschoenen, sportschoenen, rennend of sloffend. Alles vanaf 4 jaar was te vinden op het sportveld. Het zweet droop over de ruggen van de trainers en die werd niet minder met 116 ! kinderen. Nadat deze werden verdeeld op kleur, op haardracht en leeftijd bleven er groepen van 12 kinderen over. Netjes roze bij roze en staartjes bij staartjes.

Het was fantastisch, echt geweldig. Allemaal blije gezichten en trotse ouders op de tribune. Ze renden, sprongen, huppelden en zweetten. Allemaal even fanatiek. Ze hielden het allemaal vol tot het einde van de training.

Op de tribunes waren de ouders rustig aan het genieten van het zonnetje, soms met een half oog gesloten en af en toe werd er gekeken naar de kinderen op het veld.

Al met al een geslaagde avond met misschien wel nieuwe leden. En terwijl het zweet langzaam opdroogde op de gezichten van de kinderen, ze langzaam verdwenen van het sportpark, droogde het zweet van de trainers op in het materiaal hok.

Arjan Muller